Her gün yerli ve yabancı yüzlerce turistin uğrayıp alışveriş yaptığı çarşının üzerini kapatan çatıların yıkık dökük görüntüsü tarihi çarşıya yakışmıyor.

ANTAKYA’yı ziyaret eden yerli ve yabancı turistlerin uğrayıp alışveriş yaptığı Tarihi Uzun Çarşı’nın çatısı deyim yerindeyse dökülüyor. Yıllardır restorasyon adına bir çok projenin hazırlandığı ancak uygulamaya koyulmadığı çarşının çatısından sarkan, brandalar, çürüyen demir aksamı ve kırık camları görüntü kirliliğine neden oluyor. Özellikle künefecilerin faaliyet gösterdiği alan bakımsızlıktan artık dökülüyor. Dökülen çatının görüntüsü ile tarihi çarşıya hiç yakışmıyor.

ESNAF ÇARESİZ

Çatının bakımsızlıktan artık döküldüğünü bu yüzden özellikle kış aylarında büyük sıkıntılar çektiklerini belirten çarşı esnafı ise görüntü karşısında çaresiz. Kış aylarında yağan yağmurun ziyaretçileri ıslatmaması için çatıda kırılan camların yerine branda gerdiklerini belirten Esnaf, “Kendimizce bu işe bir çare bulmaya çalıştık. Ama gerdiğimiz brandalarda sıcak, soğuk rüzgar derken parçalandı. Yukarıdan sarkmaya başladı. Onlarla birlikte çatının harebe hali bizleri üzüyor.” dediler.

PROJELER HEP YARIM KALDI

Bugüne kadar çarşılarının restorasyonu için belediyelerin 10’larca proje hazırladığını belirten Esnaf, “Bu projeleri gördüğümüzde çok sevinmiştik. Çünkü çarşımız düzenli bir hale bürünecekti. Ancak başlayan projelerin sonu bir türlü gelmedi. Kurtuluş caddesinden aşağıya doğru başlayan proje yarım kaldı. Ardından Kemal Paşa Caddesi’nden yukarıya doğru başlatılan projede yarım kaldı. Projeler bir türlü bitmek bilmedi.”

ÇİLEMİZ YAZ KIŞ DEVAM EDİYOR

Yıkık dökük çatının yanı sıra yaşanan sel felaketlerine de dem vuran çarşı esnafı, “Bizim çilemiz yaz kış devam ediyor. Kışın selden, yazında sıcaktan korunamıyoruz. Yağan yağmur suları dağdan gelip çarşımızdan akıyor. Buna bir türlü anlam almadılar. Kış aylarında yağmurdan, yaz aylarında da sıcaktan çarşımız çekilmez hale geliyor. Oysa bu çarşı bizim gurur kaynağımız olmalı. Ama ne yazık ki yetkililer bizim sesimizi çarşımızın rezilliğini görmüyorlar.” diye dert yandılar. (Yaser ÇAPAROĞLU)